کد مطلب:94466 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140
[صفحه 164] بار الها، با چه زبان سپاست گویم كه ناتوانم و با چه دانائی در شناختت كوشم كه حیرانم خداوندی را ثناخوان و ستایشگرم كه عیان و نهان برایش یكی است و جلوه های بسیار آفرینش دلیل هستی اوست. با هر چشمی، او را نتوان دید، از اینرو سزا نیست كه ندیدن او را دلیل نبودنش دانست، اما آنكس كه وجودش را بدلیل نیافته، به كنه ماهیتش هرگز پی نبرد بالاتر از مرغ اندیشه ما، و برتر از همه چیز، اوست و جز او نیست. در نزدیكی بهر موجودی، چنان نزدیك است كه نزدیكتر از او نیست، و با اینكه دورتر از او در عالم هستی نیست، با این وجود به مخلوقش بسی نزدیك است نه بزرگی و رفعتش موجب جدائی از آفریدگانش شده، و نه نزدیك بودن به آفریده هایش، او را قرین و برابر آفریدگانش كرده اندیشه های بزرگ در حدود نامحدود وجودش حیرانند، و با وجود بسیاری دانش، بر ذاتش، سرگردانند در اعماق دلهای منكران خود، نشانه هائی از وجود خود گذاشته و بر لبان كافران خود، نجوای معرفت خویش مترنم ساخته بدینسان خداوند مهربان، برتر از آنست كه كافران، انكارش كنند، و پاكتر از آنست كه كوردلان نادان، به خامی به چیزی تشبیهش نمایند
صفحه 164.